تاثیر اعتیاد به قمار بر مغز

تاثیر اعتیاد به قمار بر مغز

تاثیر اعتیاد به قمار بر مغز و عواقب آن بسیار پیچیده و چند بعدی است. قمار اجباری نشانه‌هایی از تغییرات قابل اندازه‌گیری در شیمی مغز را نشان می‌دهد. اعتیاد به قمار به عنوان یک اعتیاد رفتاری نه تنها تأثیرات روانشناختی بلکه تغییرات فیزیولوژیکی در مغز را نیز دارد. این تغییرات از جمله موارد زیر است:

افزایش سطح دوپامین: دوپامین یک پیام‌رسان شیمیایی در مغز است که با احساس لذت و پاداش مرتبط است.

نگامی که یک فرد قمار می‌کند و برنده می‌شود، مغز دوپامین زیادی را آزاد می‌کند. این افزایش دوپامین باعث ایجاد احساس خوشایند و لذت می‌شود، و فرد تمایل دارد این احساسات را دوباره تجربه کند.

تحمل: با پیوستن زمان و ادامه قمار، مغز افراد تحمل به دوپامین آزاد شده از قمار ایجاد می‌کند. به عبارت دیگر، فرد نیاز به مقادیر بیشتری از دوپامین دارد تا احساس خوشایند کند. این ایجاد تحمل باعث می‌شود که افراد بیشتر و بیشتر شرط بندی کنند تا به همان احساس لذت دست پیدا کنند.

آسیب به سیستم پاداش مغز: همچنین با گذشت زمان، سیستم پاداش مغز فرد ضعیف می‌شود. این به این معنی است که حتی با برنده شدن در قمار، احساس لذت معمولاً به اندازه اولیه نیست و افراد به دنبال مقدار بیشتری از دوپامین هستند.

ریسک‌ پذیری بیشتر: به دلیل تضعیف سیستم پاداش مغز، افراد ممکن است ریسک‌های بزرگ‌تری را بپذیرند تا به احساس لذت مطلوب دست یابند. این می‌تواند به عواقب مالی و اجتماعی جدی منجر شود.

علائم ترک: هنگامی که افراد تصمیم به ترک قمار می‌گیرند، ممکن است علائم ترکیبی از اضطراب، افسردگی، خشونت، و نیاز به دوپامین بیشتر را تجربه کنند. این ممکن است مانع ترک اعتیاد و بهبود سلامت روانی آنها شود.

با توجه به این تأثیرات، افرادی که به اعتیاد به قمار دچار شده‌اند نیاز به حمایت حرفه‌ای دارند. درمان‌های مختلفی مانند مشاوره روانشناختی، درمان دارویی، و گروه‌های حمایتی می‌توانند به ایشان کمک کنند. مهمترین چیز این است که افراد با مشکل اعتیاد به قمار به توجه به سلامت مغزی و جسمی خود بپردازند و به جلوی عواقب مخرب آن ایستادگی کنند.

برای درک فعالیت مغزی که در افراد مشکل‌دار قمار اتفاق می‌افتد، بهترین روش این است که تصویر بهتری از نحوه تأثیر قمار بر برخی از نواحی مغز داشته باشیم. تحقیقات انجام شده روی حیوانات و انسان‌ها نشان داده‌اند که فعالیت در بخش‌های خاصی از مغز می‌تواند به طور مستقیم رفتارهای قماری را تحت تأثیر قرار دهد.

دو ناحیه اصلی از مغز که بر رفتارهای قماری تأثیر می‌گذارند، عبارتند از:

کورتکس پیشانی: بخش جلویی مغز که برنامه‌ریزی، حل مسائل پیچیده، شخصیت و پردازش پیامدهای ممکن را کنترل می‌کند.

استریاتوم وترال: بخشی از مغز که پاداش‌ها و احساسات مثل شادی را پردازش می‌کند.

محققان متوجه شده‌اند که افراد مبتلا به اعتیاد به قمار یا مواد مخدر ترکیب‌پذیری بیشتری به سیستم پاداش دارند و فعالیت کمتری در کورتکس پیشانی دارند. کاهش فعالیت در کورتکس پیشانی همچنین ممکن است توضیح دهد که چرا افراد مبتلا به اختلال قمار به مشکلات بیشتری در کنترل انگیزه‌هایشان نسبت به دیگر افراد دچار می‌شوند.

این یافته‌ها نشان می‌دهند که افرادی که رفتار قماری مشکل‌دار دارند، ممکن است تفاوت‌هایی در عملکرد کورتکس پیشانی‌شان داشته باشند که باعث مشکلاتی در تصمیم‌گیری در مورد پاداش‌های فوری در مقایسه با پاداش‌های بلندمدت و پیامدها می‌شود. به دلیل عدم در نظر گرفتن هزینه‌های قمار، قماربازان اجباری به سرعت ممکن است خودشان را در مشکل بزرگی بیفکنند.

به همین شکل، بخش استریاتوم وترال نیز در مغز افراد مشکل‌دار قمار کم‌فعالی دارد. اگرچه ممکن است به نظر بیاید که افراد وابسته به هیجان قمار عملکرد کمتری در مسیرهای پاداش مغز خود دارند، اما این در اصل در مدل کمبود پاداش منطقی است.

مدل کمبود پاداش ارائه می‌دهد که اکثر افرادی که به اعتیاد تمایل دارند، سیستم پاداش مغزی کم‌فعالی دارند که آنها را به شرکت در فعالیت‌های محرک‌کننده پاداشی مثل قمار یا استفاده از مواد مخدر جذب می‌کند. این یافته‌ها نشان می‌دهند که علاقه اصلی افرادی که با اعتیاد به قمار مبارزه می‌کنند، جبران کمبود فعالیت سیستم پاداش و احساسات مثبت است و نه به تنهایی پول.

منبع: اداره آموزش جمعیت تولد دوباره