نحوه مدیریت بحران کرونا در مصرف کنندگان و معتادان بی‌خانمان

نحوه مدیریت بحران کرونا در مصرف کنندگان و معتادان بی‌خانمان

مقدمه:

با توجه به اتفاقات افتاده شده به واسطه برزو مشکل و مساله کرونا در مشور ، اتفاقات جدید و مشکلات خاص باعث بوجود آمدن بحران در کشور شده که متاسفانه بیشتر از دوسال است که مردم درگیر این مورد هستند و فوتی‌ها و مسائل بسیاری برای مردم رقم زده است.
این بحران برای قشر عمومی مردم خود فضاهای خاص ایجاد و مسائلی از قبیل تهیه دارو، نبود بیمارستان و تخت خالی برای اینگونه بیماران مشکلات جدی برای اقشار بوجود آورد که خود مسئولین به سختی در جهت حل مسائل مشغول بودند.

روش:

در مورد گروه هدف معتادان ، چه معتادان خودمعرف به مراکز اقامتی و چه معتادان خیابانی که در پاتوق هاو خرابه ها و کنار خیابان ها هم گرفتار این مشکل بودند به نوعای مسائل و مشکلاتی شکل گرفته که در ابتدا به ساکن با توجه به دستوالعملهای سامان بهزیستی که متولی این امر هست در ابتدا مرکز کاملا قرنطینه و بیماران مشکوک ترخیص و به نوعی پذیرش بیمار در مراکز تعطیل گردید.
البته لازم به ذکر است که با توجه به درخواست های مکرر مردم و خانواده ها و با برنامه ریزی و تدوین پروتکل های بهداشتی مراکز یک روز عادی را شروع و آرام آرام مشغول پذیرش شدند.

هدف:

اما شکل اساسی در گروه هدف، معتادان بی خانمان و کارتن خواب بود و هست که ابتدا به ساکن با توجه به باورهای غلطی که به واسطه فضای مجازی در این گروه و مردم پیدا شده بود که فرد مصرف کننده درگیر کرونا نمی شود و رشد بیماری کرونا در پاتوق ها و مراکز تمجع شدت پیدا نکرد.

تبیین مشکلات:

مجموعه جمعیت ما با توجه به داشتن مراکز Dic (کاهش آسیب) و خوابگاه shelter جهت سرویس دهی و اسکان موقت این گروه خود را مسئول می دانست و با توجه به بضاعت خود در ابتدای کرونا که وسایل و امکانات بهداشتی کم و گران و قابل دسترس همه نبود شروع به پیدا کردن راهکارهای فوری در این خصوص کرده که می توان به گشت های موبایل سنتر (ماشین هایی که در آن امکانات بهداشتی و سرویس دهی است) شروع به گشت زدن در پاتوق ها کرده که ابتدا معتادانی را که علائم داشتند به مراکز درمانی انتقال و در صورت موجود نبودن این امکان تهیه دارو و مواد غذایی و سرویس های پرستاری از این افراد کردیم.

مساله دیگر معتادان دستگیر شده تبصر ۲ ماده ۱۶ که در مراکز نگهداری اجباری محکومیت داشتند بود که باز هم با کمک سازمان بهزیستی و همراهی مردم شوینده، الکل، دستورالعمل های بهداشتی و آموزش اینکه چطور از خود مراقبت کردن ، خود مراقبی را به آنها آموزش داده می شد.

گروه های حامی که مجموعه های ما و نوع کار این جمعیت را می دانستند ، از طریق کمک های مردمی و دادن امکانات از قبیل پارچه و لوازم شروع به تولید ماسک های پارچه ای کرده و در سطح پاتوق ها و مراکز نگهداری توطیع می شد.

مشکل دیگر با توجه به اینکه این گروه هدف از نظر تغذیه فضای مناسبی ندارند و از نظر پوشش و سرپناه در مضیقه اند ، احتمال اینکه با یک سرماخوردگی بدن آنها آمادگی بیشتری برای درگیر شدن با ویروس کرونا را داشته باشند را بالا می برد که بازهم با تمام توان و بضاعت تلاش کرده به این گروه کمک شود همزمان با این تلا شها کادر دفتر مجموعه با نامه نگاری و ارتباط با ارگان ها و استفاده از تمام پتانسیل خود شروع به جمع آوری کمک از هر نوع و تقسیم بین این افراد را داشته است.

ارائه راهکار:

بعد از فروکش کردن موج اول و دوم و پیدا شدن راهکارهای اولیه و به نوعی به یک توانمندسازی رسیدن برای تولید مواد بهداشتی این فضای کمک کردن بیشتر و میزان صدمات کاهش پیدا کرد.

همزمان گروه های ضدعفونی کننده با امکانات بیشتر و وسیعتر شروع به ضدعفونی کردن و گندزدایی مراکز توزیع وسیعتر اقلام بهداشتی کردند که این کار توسط شهرداری مناطق و بسیج و کادرهای اداری مجموعه ها جلوی پیشرفت بیماری گرفته شد.

اما با ورود موجهای جدید بیماری کوید و مقداری فروکش کردن ترس و اضطراب و عدم رعایت مناسب بهداشتی مجددا این مشل در پاتوق ها و مراکز تشدید و روند صعودی داشت که با توجه به این شکل پذیرش در مراکز بسیار محدود و طبق قوانین خاص و سخت گیرانه تر انجام می گرفت.

میزان درگیری با بیماری حتی در پرسنل جمعیت ما بالا رفته و بسیار مشکل حادتر شده بود که با توجه به تشکیل گروهی جهت بررسی شکل و بحران و استفاده از تجارب افراد ، با تجربه همچنین استفاده از تخصص های متخصصین ابتدا به ساکن گروه های مواجه کننده به پاتوق ها در وضعیت قرنطینه و نیروهای جدید آموزش و جایگزین شدند.

ورود واکسن:

خوشبختانه با ورود واکسی و به نوعی آرام آرام واکسیناسیون عمومی رفته رفته کارمندان مراکز واکسینه و با در میان گذاشتن اطلاعات افراد درگیر شده با ویروس ، اطلاعات نوه آن سازمان بهزیستی شروع به واکسیناسیون کارکنان در بخش اول و در فاز دوم بیماران بستری شده در مراکز کردند که در این بین مراکز کاهش آسیب( DIC ها و شلترها) هم با همراهی و نامه نگاری ها و توضیحات کارکنان بدون توجه به داشتن کارت شناسائی شامل شناسنامه و یا کارت ملی (که واکسیناسیون با مدرک شناسائی فقط انجام می شد) واکسیناسیون این گروه هدف هم مورد توجه قرار گرفت و روز به روز شدت رو به رشد آرام آرام مدیریت شده و بحران شدید با پیگری ، فکر و اقدام کاهش یافته است.

حل مشکلات بارفع محدودیت های مالی:

قابل توجه است که بعد از همراهی شبکه های بهداشت مناطق که با پیگیرهای مداوم و نامه نگاری هایی که از طرف مراکز و جمعیت نا انجام گرفته ئ رایگان شدن تست PCR و برداشتن محدویت ارجاع که صد البته با پیگیری های مددکاران مجموعه انجام شده است. احتمال حضور فرد مبتلا در مراکز به شدت کاهش پیدا کرده و کلیه کارکنان در بخش های مختلف در زمان های مختلف مورد آزمایش قرار گرفته که این نیز به خودی خود از میزان شیوع کاسته است و به نوعی اگر واقع بینانه به این مطلب نگاه کنیم ابتدا به ساکن همراهی و همدلی و پیگری مددکاران و توجه مسئولین امر در حوزه اعتیاد به خصوص معتدان بی خانمان، باعث کاهش چشمگیر مرگ و میر و صد البته قطع شدن چرخه انتقال گردید.

نویسنده: محسن سعیدی کارشناس مددکاری اورژانس اجتماعی