خانواده و اعتیاد
بیماری اعتیاد عموماً آنچنان توانائی‌های جسمی، فکری، روحی، روانی افراد را دچار آسیب می‌نماید که آنها دربسیاری از موارد حتی از بیمار شدن خودآگاه نیستند این بیماران حتی در صورت آگاهی نیز عموماً میل یا انگیزه‌ای برای درمان خود ندارند. بیماری اعتیاد به گونه‌ای فرد را ناتوان می‌سازد که بدون حضور خانواده و اطرافیان عملاً درمان آن امکانپذیر نمی‌باشد اما اگرچه خانواده‌ها عموماً از سر دلسوزی، محبت در امر درمان بیماران خود وارد می‌شوند متاسفانه به علت عدم آگاهی با رفتارهای تنبیهی و یا تشویقی نادرست خود درمان را با اختلال، کندی، توقف و یا حتی شکست مواجه می‌سازند اگر خانواده بیماران با کسب اطلاعات لازم بایدها و نبایدهای مربوطه به نحوه برخورد خود با بیمارشان و نقش خود دردرمان دقت نمایند میزان موفقیت درمان به مقدار قابل توجهی افزایش می‌یابد.
