رها کردن

در طول دهه‌های اخیر متخصصان به صورتی روزافزون تشخیص داده‌اند که الکلیسم یک بیماری مهم، پیشرونده و مزمن بوده که اگر مهار نگردد کشنده هم می‌تواند باشد. با وجود این خیلی ها هنوز نتوانسته‌اند این موضوع را تشخیص دهند که نزدیکترین افرادی که با یک الکلی زندگی می‌کنند، یعنی خانواده نیز عموماً دچار صدمات روحی شده و اغلب از نظر احساسی درست به اندازه‌ی خود شخص الکلی آشفته و پریشان می‌گردند.

با توجه به تأثیرات مشترک بیماری الکلیسم برخانواده و همچنین جامعه‌ای که در آن رشد کرده‌ایم، این تقریباً برای نزدیکان یک الکلی غیر ممکن است که به سمت بیماری کشیده نشوند. چنین افرادی که به ویژه شامل اعضای خانواده‌اند، مُستعد مضطرب و نگران شدن بوده و دچار احساساتی نظیر خود کم بینی، خشم و رنجش می‌گردند. در مجموع باید گفت که آنها نیز بواسطه‌ی داشتن یک بیمار الکلی دچار مشکلات احساسی شده و به آنها نیز باید در ارتباط با این مشکل کمک شود. در کل، چنین خانوادهای (خانوادهای که مبتلا به بیماری الکلیسم است) را میتوان به جزیرهای دور افتاده و متروک تشبیه کرد که تمامی نزدیکان شخص الکلی در آن، دچار مشکلات روحی و احساسی هستند. تشخیص رنج چنین افرادی نیز برپایه‌ی این حقیقت استوار است که تقریباً تمامی اعمال مهم اینگونه افراد به صورت واکنشهایی جلوه‌گر می‌شوند که نسبت به بعضی از اعمال شخص الکلی از خود نشان می‌دهند. بدین صورت تقریباً تمامی انرژی این افراد تحلیل می‌رود.